හඬගා වැලපෙති
ලියා පිටු ගනං
ගයා පද දහසක්
ලිහුණු බැඳි බැමි
පැටලී රිදුම් දුන්
රුදුරු තනිකමක්…
නොව
මෙවන් නිදහසක්
සක්වල කොනක
වගකීම පසක්
තනිකමම සැපක්…
කාලය බැඳ හීයක
ආත්මීය දුන්නක සිරකර
අතහැර බලා සිටිමි
නවතින තුරු සීමාවක
තබන තුරු විරාමයක්...
කාන්සිය
ගැටගා පහුරක
පාකර හරිමි
තෙරක සොයා
සරු බිම් ඉවුරක...
ඉසිනෙමි වැඩුමට
අහස උසට
මායා බෝංචි වැලක්
සොයා
රන් බිජු හෙලන
ලිහිණියක්
නොව කිකිළියක්...
Lahiru SIlva,
ReplyDeletepattaaaaa.....love the last two lines..:)))
gr8
ReplyDeletei wsh u cud write dis beautifully :(
ReplyDelete~DD~
Silva,
ReplyDeletejust started from the last two line machung, thats why...
Anonymous,,,
thanks!!!
DD,
i didn't consider the beauti...sorry for that :(, anyway thankZZ for the comment!! ;)